Davanje imena jeste cilj prepoznavanja i određivanja, stoga je davanje imena jednog dovoljno, a i preče. Dozvoljeno je davanje i više imena.
Pohvalna i pokuđena imena
Ebu Derda kaze da je Poslanik sallallahu alejhi ve sellem rekao:
Doista će te na Sudnjem danu biti prozivani po vašim imenima i imenima vaših očeva, pa nadjevajte lijepa imena. (Ebu Davud)
Od svih vaših imena Allahu su najdraža Abdullah i Abdurrahman. (Tirmizi)
Ebu Muhammed ibn Hazm navodi da su se islamski učenjaci složili da je poželjno nadjevati imena koja iskazuju vezu sa Allahom, kao što smo rekli Abdullah (Allahov rob) ili Abdurrahman (rob Milostivog).
Davanje imena je pravo oca
O ovom pitanju nema neslaganja među učenjacima. Kada se roditelji ne mogu dogovoriti oko imena djeteta, onda ime određuje otac. Na ovo ukazuju svi hadisi, a također, djete se naziva po ocu, ne po majci, pa se kaže: Sine tog i tog.
Uzvišeni kaže: "Zovite ih po očevima njihovim, to je kod Allaha ispravnije." (Prevod značenja, El-Azhab, 5)
Djete ima status slobodne osobe ili roba shodno statusu majke, a njegovo porjeklo vezuje se na oca, davanje imena definira se i određuje porjeklo, i djete u vjeri slijedi onog roditelja čija je vjera bolja. A određivanje imena, kao i podučavanje i akika obaveza su oca a ne majke.
Dozvoljeno je davati nadimke u kojem neće biti imena djece.
Npr. Ebu Bekr r.a., nije imao sina Bekra, niti je Omer r.a imao sina Hafsa, stoga nije nužno da čovjek ima dijete da bi dobio nadimak po imenu djeteta. Nadimak je vrsta poštovanja i počasti prema onome ko ga nosi.
Dozvoljeno je promjeniti ime zbog lošeg značenja koje ono ima, dozvoljeno ga je promjeniti iz nekog razloga iako ima lijepo značenje.
Prenosi se od Ibn Omera da je Poslanik sallallahu alejhi ve sellem promjenio ime ‘Asiji (grešnica) i rekao joj: Ti si Džemila (ljepotica).
